[tdc_zone type=”tdc_content”][vc_row tdc_css=”eyJhbGwiOnsibWFyZ2luLXRvcCI6IjQyIiwiZGlzcGxheSI6IiJ9fQ==”][vc_column][vc_column_text]
Ryszard Legutko
Okręg wyborczy: okręg nr 10 – woj. małopolskie i świętokrzyskie
Partia krajowa: Prawo i Sprawiedliwość
Członek Konferencji Przewodniczących
Komisja: Kontroli Budżetowej; Gospodarcza i Monetarna; Kultury i Edukacji; Spraw Konstytucyjnych
Kontakt:
ul. Feldmana 4/3
31-130 Kraków
biuro@rlegutko.pl
Biografia
Urodzony 24 grudnia 1949 w Krakowie – polski naukowiec i polityk, profesor filozofii, publicysta, autor książek o tematyce społeczno-politycznej, tłumacz i komentator dzieł Platona, senator i wicemarszałek Senatu VI kadencji, w 2007 pełnił funkcję ministra edukacji narodowej, były sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji. Obecnie przewodniczący Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, szef delegacji Prawa i Sprawiedliwości.
Ukończył studia z zakresu filologii angielskiej w 1973 i z zakresu filozofii w 1976 na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1991 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego (tytuł rozprawy habilitacyjnej: Krytyka demokracji w filozofii politycznej Platona), w 1998 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. W 2003 objął stanowisko profesora zwyczajnego.
Wykłada na Uniwersytecie Jagiellońskim. Specjalizuje się w filozofii politycznej i społecznej, filozofii starożytnej oraz historii filozofii.
W latach 80. redagował w Krakowie podziemne czasopismo „Arka”.
Do października 2005 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Edukacyjno-Naukowego Ośrodek Myśli Politycznej, którego w 1992 był współzałożycielem.
Publikuje m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Polskiej”, „Gazecie Polskiej Codziennie”, „W Sieci”, „Do Rzeczy”, „Naszym Dzienniku” i angielskim „Critical Review”.
W latach 2005-2007 Wicemarszałek Senatu RP
Zasiadał w komisji praw człowieka i praworządności.
Przewodniczący polsko–izraelskiej grupy parlamentarnej (2006-2007).
Przewodniczący Rady Fundacji Polsko–Niemieckie pojednanie (2006-2007).
W 2007 roku został Ministrem Edukacji Narodowej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.
Projekt uczeń zdolny – uczestnictwo pracowników uczelni wyższych w rozszerzonej edukacji wyróżniających się uczniów.
Praca nad nową podstawą programową zakładającą równowagę zawartości humanistycznej i nauk ścisłych i przyrodniczych.
Kanon lektur ograniczający lekturę we fragmentach.
Projekt reformy egzaminu maturalnego z języka polskiego – wycofanie obowiązkowej prezentacji.
Projekt wycieczek szkolnych do miejsc pamięci narodowej.
Od grudnia 2007 do kwietnia 2009 roku pełnił w Kancelarii Prezydenta RP funkcję Sekretarza Stanu odpowiedzialnego za sferę nauki, kultury i dziedzictwa narodowego.
Przewodniczący Rady do Spraw Edukacji i Badań Naukowych przy Prezydencie RP.
Organizator prac okrągłego stołu edukacyjnego (10.–11. 2008).
Organizator seminariów Lucieńskich.
Organizator obchodów 65. Rocznicy ludobójstwa ludności polskiej na Wołyniu.
Współpraca ze środowiskami akademickimi i artystycznymi.
Współpraca z organizacjami kombatanckimi.
Koordynacja pracy Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.
Członek Rad Programowych:
Narodowego Centrum Kultury.
Muzeum Historii Polski.
Muzeum Ziem Zachodnich.
Autor projektu Muzeum Kresów Wschodnich.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 7 czerwca 2009 roku uzyskał mandat w okręgu dolnośląsko–opolskim.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 25 maja 2014 roku uzyskał mandat w okręgu małopolsko-świętokrzyskim.
Autor książek:
Platona krytyka demokracji (1990),
Spory o kapitalizm (1994),
Tolerancja. Rzecz o surowym państwie, prawie natury, miłości i sumieniu (1997, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej),
Traktat o wolności (2007),
Esej o duszy polskiej (2008),
przekładów dialogów Platona wraz z komentarzem naukowym Fedon (1995),
Eutyfron (1998),
Obrona Sokratesa (2003),
wyborów esejów i felietonów Bez gniewu i uprzedzenia (1989, Nagroda PEN Clubu),
Nie lubię tolerancji (1993),
Etyka absolutna i społeczeństwo otwarte (1994, Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego),
Frywolny Prometeusz (1995),
I kto tu jest ciemniakiem (1996),
Czasy wielkiej imitacji (1998),
Złośliwe demony (1999),
O czasach chytrych i prawdach pozornych (1999),
Society as a Departament Store (wydanie amerykańskie, 2002),
Raj przywrócony (2005),
Podzwonne dla błazna (2006),
Esej o duszy polskiej (2008),
Ošklivost demokracie a jiné eseje (Brzydota demokracji i inne eseje, 2009),
Triumf człowieka pospolitego (2012),
Antykaczyzm (2013),
Sokrates (2013),
Polska, Polacy i suwerenność (2014)
Autor licznych tekstów publicystycznych w prasie krajowej i zagranicznej.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][/tdc_zone]